دستگاه جوجه کشی

آنزیمها می توانند بصورت منحصر به فرد در زمینه غلات کار نمایند و ولی در دامنه دما،رطوبت و pH مناسبی عمل می کنند . طیور خیر تنها،توانایی هضم فیبرو پلی ساکاریدهای غیر نشاسته ای را ندارند بلکه فاقد آنزیمهای ضروری برای شکستن این مولکولهای بلندمرتبه پیچیده نیز میباشند .
نشخوار کنندگان واجد میکروارگانیزمهایی میباشند که آنزیمهای سلولاز سنتز می کنند و نشخوار کنندگان را کار کشته می سازند تا فیبر را با درجات مختلفی هضم سازند .
مقدار پلی ساکاریدهای غیر نشاسته (NSP) معمولا متعلق به پوشش یا لایه فرنگی در دانه داشته و نسبت عکس با مرحله انرژی آن دارند . جیره های متشکل از ذرت – سویا دارنده NSP اندکی می باشند و حیث بر آن میباشد که دارای امکان هضم بالایی هستند لذا در خصوص آن ها استعمال از آنزیم ضرورتی ندارد . به دلایل اقتصادی،سهم به کار گیری از دانه های ریز در جیره طیور رو به افزایش میباشد و به کارگیری از آنها جاذبه ای را در خصوص نحوه کارکرد آنزیمها پدید آورده هست .
آنزیمهایی
که در جیره طیور مورد به کارگیری قرار می گیرند می بضاعت به چهره تحت طبقه بندی کرد : 1
– کربوهیدراز (تجزیه کننده کربوهیدراتها) 2
– پروتئاز (تجزیه کننده پروتئینها) 3
– لیپاز (تجزیه کننده چربیها) ارتقاء امکان هضم قسمتهایی متعدد کربوهیدارتی غلات و پروتئینهای گیاهی اعتنا بخش اعظمی را معطوف به خود ساخته می‌باشد . بالا بودن میزان فیبر در اقلام جیره سبب میگردد تا پرنده بخش اعظم بخورد ،ضریب تبدیل خورک کاهش یابد و از راندمان آن کاسته شود . . فیبر به استدلال وجود NSP در دیواره سلولی دارنده یک بخش ضد تغذیه ای میباشد . وجود این استدلال سبب محدود شدن دریافت طعام و هضم غذا و همچنین کاهش جذب مواد مغذی می گردد .آنزیمهای خوراکی باعث بهبود قابلیت و امکان دسترسی بهNSP آنزیمهای خوراکی منجر بهبود قابلیت و امکان دسترسی به NSP شده و اثرات منفی این باقی مانده های غیر قابل هضم را بر روی ویسکوزیته روده کاهش می دهند . آنزیمهای قضیه استفاده کنونی به هضم طعام در جیره های دربردارنده گندم،جو و چاودار یاری می کنند و در خصوص آن‌ها بهبود امکان هضم ماده خشک و ثبات مواد دفعی دیده شده می‌باشد .
اثرات
موءثر آنزیم برخوراک و کنسانتره طیور 1
– حذف فاکتورهای ضد تغذیه ای 2
– ارتقا قابلیت هضم اقلام غذایی موجود 3
– افزایش قابلیت هضم NSP که اکثر غیر قابل هضم برای طیور بودند 4
– کامل شدن کمبود آنزیمهای ارگانیک تن پرنده پلی ساکاریدهای غیر نشاسته ای (NSP) خویش متشکل از همی سلولوز،پکتین و صمغ میباشند که بخشهای صمغی نسبت به سلولوز محلولترند و با دیگر مواد مغذی در روده در تعامل (عمل متقابل) میباشند و متاسفانه سبب ساز به ساخت یک واسطه با یک لایه ویسکوز یا این که چسبناک می باشند . جو و گندم دارای دیواره های سلولی دربردارنده بلوکها یا این که واحدهای ‌‌ساختمانی (بتا- گلوکانها و آرا بینوکسی لانها) میباشند که آب و شیره گوارشی روده را به خویش جذب می کنند و چسبناک یا این که شیره ای شکل می شوند .
در خلال عمل هضم ارگانیک جنبش آنزیمها،سوبسترا و تولید ها شیره گوارشی در روده به ویژه در قربت دیواره روده که در آنجا کار جذب مواد مغذی رخ می گیرد روان و آزاد می باشد . البته با ارتقا ویسکوزیته میزان تکثیر کاهش یافته و از اندازه هضم کلیه سوبسترا ها کاسته می گردد . مواد گوارشی چسبناک هضم نشده تبدیل به مدفوع مضاعف چسبناکی می شوند که باعث به پیدایش مشکلاتی مربوط به مدفوع و مواد دفعی مرطوب وآبدار می گردد .
مشکلاتی
که مواد گوارشی چسبناک در روده به توشه می آورند : 1
– کاهش توان روده در ادغام کردن مواد محتوی آن 2
– ممانعت از وصال آنزیمها به سلولها جهت عمل تجزیه 3
– کاهش تماس مواد مغذی با دیواره روده 4
– کاهش جذب مواد مغذی به باطن خون 5 – خوراک هضم نشده و آب جذب گردیده و سپس از بدن پرنده بیرون می شوند .
6
– پرورش ضعیفتر (کاهش رشد) 7
– کاهش اندازه تبدیل غذا 8
– مدفوع آبدار 9 – دوران عبور مواد گوارشی را بسیار و طولانی می کند و اخذ و مصرف طعام را کاهش می دهد .
بین کاهش ویسکوزیته و توان آنزیمها در هضم سوبستراهایی زیرا بتاگوکانها یک هم بستگی وجود دارااست . قسمت اعظم NSP در یولاف وجو . بتاگوکانها و در گندم و چاودار آرابینوکسی لانها هستند .
برای جیره های دربردارنده جو از آنزیم بتا – گلوکاناز و برای جیره های حاوی گندم از آنزیمهای گزیلاناز (زیلاناز) و آرابینوتیلاناز استعمال می شود . برخی از محصول ها آنزیمی قابل دسترس ممکن است برای بهبود میزان هضم جیره حاوی بتا – گلوکاناز، سلولاز و گزیلاناز باشند . آنزیم فیتاز سبب بهبود استفاده از فسفر فیتات در مواد و خوراکهای گیاهی می شود . آنزیمهای فیتاز موجب آزاد شدن فسفر،کلسیم و دیگر موادسازنده معدنی از کمپلکس فیتات می شوند . در فرمولاسیون جیره بایستی این افزایش دسترسی به فسفر در لحاظ گرفته شود .
شمار باکتریها به هنگام به کارگیری از جیره های دربردارنده گندم،جو و چاودار نسبت به جیره های ذرت بخش اعظم هست . مقطع عبور کمتر مواد گوارشی بازدارنده توقف مهمی در جمعیتهای باکتریایی می شود . مواد گوارشی چسبنده محیط پایدار و مساعدی برای رشد باکتریها مهیا کرده و تراوش روده ای امکان استقرار باکتریها را در نصیب فوقانی روده کوچک پدید می آورد . . جمعیتهای باکتریایی روده با از در میان بردن پرزهای میکروسکوپی (micro villi) روده موجب قطور شدن و آسیب دیدن روده می شوند و از جذب مواد مغذی می کاهند .
جوجه های گوشتی از آنجا که نسبت به دیگر طیور میزان غذای مصرفی بیشتری دارا‌هستند به تغذیه آنزیمی پاسخ خوبی داده اند . این جور طعام دهی توان جوجه های گوشتی را برای تولید آنزیمهای مطلوب چه از بافت ترشحی خودشان و یا این که از فلور میکروبی روده محدود می سازد . آنزیمهای زمینه به کار گیری در جیره های دربردارنده گندم و جو قابلیت حصول انرژی را بهبود بخشیده،استفاده از نیتروژن را خوب تر ساخته و بطور مفهوم داری بر هضم پروتئین اثر کرده و بر آن می افزایند . (جیره های دربردارنده آنزیم به پروتئین خام کمتری نیاز دارند .) با اضافه کردن 01% آنزیم به جیره پایه جو،میزان هزینه 5 تا 6 دلار در بدن افزایش می یابد . علی ایحال از غذای کمتری (20 %) به کارگیری می شود و با مسائل مربوط به بستر مرطوب نیز روبرو نخواهیم بود .
تکمیل کننده آنزیمی دارای پتانسیل بهبود ارزش تغذیه ای مواد خوراکی میباشد . آنزیم هنگام وصال به دستگاه گوارش می بایست به رخ بیولوژیک فعال شود تا قیمت تغذیه را بهبود بخشد .
ساختمان آنزیم در خصوص عمل آن فراوان حیاتی می باشد و در صورتیکه در معرض گرما pH شدید یا این که حلالهای آلی ویژه ای قرار گیرد ممکن می باشد تغییر و تحول یابد بها
خوراکی غلات یا دانه برای دستیابی به موردها پایین بایستی در نظر گرفته شود : -
تعیین نوع آنزیم و میزان آن جهت استفاده -
کمک به آسیاب ها و مخلوط خوراک جهت تنظیم جیره های دقیقتر برای کاهش متعدد اقلام غذایی و کاهش هزینه های خوراک - امداد به زارعین و کشاورزانی که کشتهای جدیدی از غلات را انجام می دهند و سبب بهبود بها خوراکی می شوند تا نیاز به مکملهای آنزیمی کاهش یابد .
آنزیمها
را در خصوص موارد ذیل می توان بکار پیروزی : 1
– بهبود به کارگیری از مواد مغذی 2
– محافظت کارایی جیره هایی که کیفیت پایینی دارند 3
– کاهش هزینه های فرمولاسیون 4
– وسعت بخشیدن به دامنه مواد خام 5
– فائق امدن بر عامل ها ناسازگار و ضد تغذیه ایی مواد خام 6
– کاهش دفع مواد مغذی و آب 7-
بازده اقتصادی خوب تر